گذری بر سهیل نفیسی و آثارش

زیبایی در عین سادگی

متاسفانه خیلی دیر با سهیل نفیسی آشنا شدم

حدود 1سال قبل وقتی صدای نجوایی را در رادیو جوان شنیدم که می گفت : " آن که می گوید دوستت می دارم ، خنیاگر غمگینیست ..." ؛ دوچیز متوجه شدم یکی آن که بالاخره بعد از مدتها کسی پیدا شد که شعر و آهنگ و اجرایش همه در یک جا جمع شده باشد  و دیگری آن که میشود به رادیو جوان هم فحش داد ؛چون بعد از پخش حدود 20 ثانیه ازآهنگ، صدای موسیقی فید شد و طبق معمول کامل پخش نشد.

آلبوم "ریرا" نخستین آلبوم منتشر شده  سهیل نفیسی در ایران است ، که به کوشش نشر هرمس انتشار یافته است.

البته قبل از آن برداشتهای او از اشعار ابراهیم منصفی در سوئد منتشر شده بود؛ و اکنون هم دو آلبوم با نامهای "ترانه های جنوب" و "چنگ و سرود" در دست انتشار است.

آلبوم ریرا شامل 12 قطعه است که نفیسی در آن کوشش کرده است که با نگاهی دیگر به اشعار نو به بازخوانی  آنها بپردازد.

آهنگ افتتاحیه آلبوم ، آهنگ "آی آدمها" با شعری از نیما است که با شنیدن آن می فهمی که با چگونه آلبومی رو به رو  هستی؛ مجموعه ای با ساز بندی نسبتا ساده و بی آلایش (مخصوصا در ترک های بعدی)(که همین سادگی گاه سبب یکنواختی کار میشود) که نه قصد خودنمایی در نوازندگی را دارد و نه ادعایی.

انتخاب اشعار آشنا در کنار لحن ناآشنای نفیسی  برای من که تاکنون آثارش را نشنیده بودم  شنیدنی بود.

از آهنگهای زیبای این مجموعه میتوان به "داروگ" و آن نجوای زیبای  فلوت اشاره کرد و همچنین آهنگی با شعری از "احمد شاملو" که تقریبا ساختاری متفاوت از نظر شعر با دیگر آهنگهای این آلبوم دارد ، شعری زیبا با لحنی عامیانه که نفیسی هم کاملا آن را فهمیده است و اجرا کرده است.

شاید وقتی کمی بیشتر به خواندن او توجه می کنیم، می فهمیم که در عین سادگی بسیار دقیق و حساب شده است ، کاری که واقعا مشکل است و به همین دلیل کمتر کسی به سمت شعر نو به عنوان ترانه رفته است.

اصولا بر روی این نوع شعر به سادگی آهنگ نمی شیند و برای این کار باید کمی از قواعد فاصله گرفت. کاری که" نامجو" هم در مواجه با اشعار نو انجام می دهد.

اما یک تفاوت عمده وجود دارد و آن این که بنا به گفته ی خود نامجو ، او تلاش می کند در آثارش جدا از معنای  شعر و با تمرکز روی هجاها و اصوات کار کند، اما نفیسی بیشتر به معنای شعر توجه میکند وهمین است که آثارش را صمیمی جلوه می دهد و شنونده می تواند روح شعر را در آهنگهای نفیسی لمس کند(با این حال نمی توان او را بی توجه به وزن و قافیه وهجا شمرد)

به هر حال حضور نفیسی اتفاقی خوش است که امیدوارم در آلبوم های بعدیش ادامه داشته باشد.